information
Η Φωνή του Σχολείου*
Ψάχνοντας τη σύνδεσή μου με τη Σάμο, ανακαλύπτω πως ο παππούς μου έχει περάσει από εδώ, αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Διακόπτει, τότε, τις σπουδές του στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Έρχεται στο κοντινότερο νησί. Στα απέναντι παράλια. Ζει τα σχολεία να λειτουργούν ως χώροι διαμονής προσφύγων. Χώροι συνύπαρξης, επικοινωνίας και δημιουργίας. Αποφασίζει να γίνει δάσκαλος, όπως ήθελε από την αρχή, πριν σταματήσουν οι σπουδές από τον πόλεμο.
Απογραφές πληθυσμού και δημοτολόγια. Εκείνη την εποχή, οι δάσκαλοι συχνά εκτελούν χρέη γραμματέων στις τοπικές κοινότητες. Η Σάμος γεμίζει καινούργια ονόματα. Τα γράμματα γίνονται όργανα. Για να χτίσουν τον καινούργιο τόπο. Η Μικρασιατική Καταστροφή φέρνει τους πρόσφυγες και τους συνοικισμούς. Η θάλασσα τα φύκια. Όργανα που υποδέχονται εισπνέοντας και εκπέμπουν εκπνέοντας τις εσωτερικές φωνές των ιστοριών.
Υγρά όργανα, υγρά γράμματα.
Κοινός τόπος, κοινός εκτοπισμός.
Μετά την απογραφή πόλεμος.
Η θάλασσα τα φέρνει.
Το πελώριο στόμα του κόσμου φτύνει δομικά υλικά και ιστορίες.
Τα φύκια ξεριζώνονται.
Τα αποξηραμένα φύλλα των τετραδίων.
Υγρές φωνές μπήγονται στα καταδικασμένα αυτιά, πάντα ανοιχτά.
Αυτιά κρυψώνες, αυτιά χτισμένα.
Ο καινούργιος τόπος.
Προφορικός γραπτός, άλλη γλώσσα ξένη τάξη.
Ο Δάσκαλος.
Η φωνή του σχολείου.
*Ονομασία του μηνιαίου παιδαγωγικού περιοδικού της Διδασκαλικής Ένωσης Σάμου (1951 -58)
biography
Η Ειρήνη Μαντινάου γεννήθηκε στην Κάρπαθο και ζει στον Πειραιά. Σπούδασε στη Σχολή Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένων του Τ.Ε.Ι. Αθήνας, απ'όπου αποφοίτησε το 2016. Από το 2022 είναι απόφοιτη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών από τον τομέα Ζωγραφικής και το Θ' Εργαστήριο ζωγραφικής (με έμφαση στα νέα μέσα). Μέσω της δουλειάς της διερευνά έννοιες που αφορούν στο αρχείο και την αφήγηση. Συνθέτει γενεαλογίες αναζήτησης γύρω από την καταγωγή, την εντοπιότητα και τον εκτοπισμό, την προφορική ιστορία και τις επινοημένες αφηγήσεις και τα επιβιώματα της λαογραφικής καταγραφής.